Zei ik 40? Ik bedoelde 30.

Ik heb een erg belangrijke mededeling te doen. Ik ben namelijk 30 dagen ver in mijn ‘no alcohol’-policy, en tot hiertoe is het echt amper een probleem geweest. Behalve toen het ginfest was op het werk, toen ik nuchter zat te wezen op een housewarming vol zatte vrienden, toen ik in de karaoke zat en Avril Lavigne moest zingen (complicated, topschijf, dat wel) en toen ik overal reclame zag voor cocktails. Heel de tijd dus. Nee, mopje, het ging eigenlijk echt best goed.

En omdat ik zo trots op mezelf ben dat ik dat zonder problemen overleefd heb, ga ik mezelf belonen met 10 dagen korting. 30 dagen zonder alcohol is namelijk bijna een even mooie prestatie, en kijk, als je te hoog gegrepen hebt moet je dat ook gewoon durven toegeven. Ik heb te hoog gegrepen. Dat is eigenlijk zelfs niet waar, ik zou het best kunnen, maar ik heb er geen zin meer in. Dat dat nog 30 dagen geduurd heeft, dat is een verrassing.

Ik ben er nu ook al een paar uur over aan het nadenken, en mijn conclusie is: ik zou het nog kunnen volhouden, om de publieke opinie (jullie) te plezieren en trots te maken, maar uiteindelijk is mijn levensmotto nog steeds ‘doe altijd waar je zin in hebt’, en vanavond, vanavond is dat een wijntje drinken met mijn lieve vrienden. Dus dat ga ik doen. Precies waar ik zin in heb, tegen de publieke opinie in. Bovendien is het vrijdag en heb ik hard gewerkt.

Doe maar, noem mij maar een zwakkeling of een opgever, of een mens zonder ruggengraat, dat ben ik misschien ook wel. Maar ik ga vanavond kei-hard genieten. En denk nu vooral niet dat ik dat 30 dagen lang niet gedaan heb, want dat is niet zo.

Toch nog een kleine, vervroegde nabeschouwing, want, ja, ik heb wel wat geleerd uit deze 30 dagen:

  • Ik kan beter nee zeggen dan ik dacht
  • Ik heb minder sadistische vrienden dan ik dacht
  • Canada Dry is echt lekker
  • Bruiswater is ook best ok
  • Een thee bestellen na 23 uur levert gegarandeerd rare blikken op
  • Soms is het ontzettend grappig om als enige in het gezelschap nuchter te zijn, soms is het strontvervelend en wil je al je dronken vrienden uit het raam kieperen
  • Ik word niet minder agressief van minder drinken
  • Geen enkele vriend heeft mij laten vallen omdat ik niet meer wilde drinken. Uitgelachen, dat wel
  • Ik kan prima tot een kot in de nacht op café gaan zonder een druppel alcohol
  • Werkdagen na terrasavonden (doe ik zelden hoor, moedertje) worden draaglijker zonder kater.

Heb ik gefaald? Een klein beetje. Vind ik het heel erg? Nee, ik ben nog altijd best trots op mezelf. En wat de rest van de wereld daarvan denkt, dat kan me behoorlijk weinig schelen. Oh, en wie mij veertig dagen lang wilde ontwijken: de kust is weer veilig, je kan weer met mij afspreken, hoera!

Daar drink ik op,
L

Noot: ik had ook gewoon in al mijn posts 40 kunnen veranderen in 30 en forever volhouden dat ik nooit 40 heb gezegd, maar daar ben ik te eerlijk voor.

Noot numero 2: na 40 dagen zou mijn eerste alcoholische dag een dinsdag geweest zijn. Vandaag is vrijdag. Me dunkt dat er toch iets verstandigs in deze beslissing zit.

 

Ik, vanavond.
Ik, vanavond.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.