Aankomende zaterdag is het weer de feestdag waarop elke klefbek op deze aardbol heeft gewacht (en waarop ik uiteraard ook zou zitten wachten als ik een bek had om mee te kleffen -sorry, dat kwam er vuiler uit dan verwacht). Zaterdag regent het geen zurige Hollandse druppels maar felrode glitterhartjes, zaterdag zijn de kleine onhebbelijkheden van man- of vrouwlief opeens schattig (hoop maar niet te veel, zondag wordt er vast weer verwijtend met dat lieftallige wederhelftenhoofd geschud als je met sokken aan in bed kruipt), zaterdag kennen chocoladefabrikanten over de hele wereld ongekende winsten. Want chocoladefabrikanten mikken natuurlijk ook op de liefde, maar kunnen die dag ook zonder enige marketingstrategie rekenen op een trouwe schare lieflozen, want dat chocolade liefsubstituut nummer 1 is, dat is oeroude wetenschap.
Ik zou kunnen zeggen dat het mij niets doet, dat Valentijnsgegeven, maar dan zou ik liegen. Het doet mij oogrollen bij kleffe standaardkoppels die gisteren nog ruzie hadden maar zaterdag wel plots weer dolverliefd zijn en elk met een bos rozen onder de arm naar de cinema wandelen, waar ze in december al hun love seat gereserveerd hebben. Het doet mij vertederd zuchten bij oudjes die hand in hand over straat lopen en die ik anders gewoon niet eens zou opmerken. Het doet mij huiveren bij de gedachte aan de woekerwinst die sommige bedrijven maken met het verpatsen van alles wat ze maar in een hartvorm kunnen gieten. Het doet mij kotsen bij de gedachte aan hoe veel niet zo spontane seks er plaatsvindt op elk moment van de dag.
Maar meer nog doet het mij zin krijgen om lekker mee te gaan op de stroom van hopeloze singles en mij met een aan de deur bezorgde pizza, een groot glas wijn en dito pint Ben & Jerry’s ijs voor een grootse romcom-marathon te installeren. Niet dat dat anders niet kan (bitch please, alsof ik daar een reden voor nodig heb), maar dan is het ook écht aanvaard. Want op 14 februari, dan is de rest van de wereld zo druk bezig met in iemand anders ogen te verdrinken en zichzelf ervan te overtuigen dat die liefde toch zo prachtig is, dat er op ons vrije vogels niet gelet wordt. Bovendien zou ik grove leugens aan het vertellen zijn als ik beweerde dat pizza mij koud laat, en dat is meer dan ik over eender welke kerel in mijn leven kan zeggen. Dus lieve pizza, will you be my Valentine?
Tot zaterdag voor het live-verslag,
L