Aloha en groeten vanop zo’n erg romantische schommelbank in een Italiaanse achtertuin. M’n vers gezet koffietje staat naast mij, net als een minder vers geperst sapje. Want yes, ik heb vakantie! Vakantie mét wandelingen en schemaatjes en rustpauzes, maar wel vakantie!
Huh, maar Lotte, als je niet eens werkt, kan je dan wel vakantie hebben? Dat kan en ja, ik verdien dat. Volgende vraag.
Ja Lotte, wat doe je dan zo hele dagen? Wel, mijn vrienden, ik dobber. Ik dobber in een zwembad, op een opblaasbare citroenschijf van een meter tachtig. Want – pro tip – dobberend op een opblaasbare citroen (deze) lijken mijn permanent gespannen spiertjes hun strijd iets makkelijker op te geven dan op eender welk ligbed.
Mijn ultieme vakantiedoel is al lang niet meer ‘volledig herboren en fris als een hoentje naar huis terugkeren’, maar een klein beetje extra ontspanning is zeker haalbaar. Dat is in de Italiaanse zon namelijk nét iets eenvoudiger dan in de Antwerpse regen. Hoewel, ik heb nog niet echt geprobeerd te dobberen in Antwerpen. Misschien werkt dat even goed. Kent iemand de regels omtrent opblaascitroenen in publieke parkvijvers?
Nu moet ik er wel bij vertellen dat het opblaasbare pad naar ontspanning niet altijd even elegant verloopt. Eens ik dobber is alles peis, vree en stockfoto-waardig, maar je komt niet vanzelf gracieus op je buik op een luchtmatras terecht, dat kan ik je vertellen.
Het gaat als volgt:
Eerst moet ik de citroen langs de rand van het zwembad naar het trapje manoeuvreren. Daarna plant ik mezelf via het trapje op de citroen, zittend met een been langs elke kant. Wat dan volgt is een kleine waggel van voor naar achteren, tot ik nét genoeg vaart heb om mijn bovenlichaam face forward op de citroen te krijgen (liefst zonder er gelijk weer af te schuiven). Een face plant heet dat, waarna ik uitendelijk ook mijn benen achterop de citroen probeer te krijgen. Dat is het tricky gedeelte, want na naar schatting 50% van de pogingen lig ik dan gewoon in het water, met de citroen aan de andere kant van het zwembad.
Maar áls het werkt, jongens, dan bevind ik mij op een ongezien niveau van comfort. En dan lig ik goed voor de rest van de dag (niet in het minst omdat de weg terug minstens even risicovol is, en ik die dus het liefst ook zo lang mogelijk uitstel).
Ik denk erover om met deze nieuw verworven expertise dobbercursussen op te starten voor overspannen personen, luchtmatras in vorm naar keuze zelf mee te nemen. Who’s in?
Ik dobber gewoon nog even verder hier,
L
