Wat hebben was en zijde en ik met elkaar gemeen?

Jahoe! Mijn echte verjaardag is alweer een paar maanden achter de rug nu, dus daar ben ik nu wel weer van bekomen. Nee, serieus, hoe snel volgt juni opeens op februari? Ik heb amper de pintjes van mijn verjaardag op en ik zou al kunnen gaan klinken op de volgende feestelijkheden, mochten die dekselse 40 dagen zonder alcohol even snel gegaan zijn. Helaas zit daar een beetje een verschil in tijdbeleving op blijkbaar. Maar goed, dat het juni is, dat betekent dus ook dat mijn allerliefste alter ego –waar eigenlijk betrekkelijk weinig ‘alter’ aan is- Little Lotte bijna verjaart. De grote vier! Daar waar ik vorig jaar al kloeg over het feit dat 3 jaar voor een tarwejubileum staat (ja, ik reken die verjaardag tot de jubilea, aangezien ik even onzinnig ben op mijn blog als ik ooit in een huwelijk ook zal zijn en ik het doen en laten van mijn webstekje even obsessief volg als dat van elke significante man in mijn leven), is het volgens wikipedia voor 4 jaar ‘was’. Ja. Was. In Nederland zou het ‘zijde’ zijn, dat vind ik dan nog iets stijlvoller dan was. Maar kaarsen zijn dan wel weer feestelijk. Ik ga niet kiezen, ik vier gewoon mijn wassen zijdejubileum.

Net als elk jaar zijn felicitaties, taart en pintjes (voor de voorraad, uiteraard) welkom aan het ‘Little Lotte’-hoofdkantoor: mijn bed. Let wel op, dat bed staat in een ander land dan een jaar geleden. Bespaar je de moeite om naar Amsterdam te reizen, ik zit gewoon in Antwerpen. Dat herinnert mij eraan dat ik vorig jaar effectief ontvoerd ben voor een etentje ter ere van de tarwe, wie dat wil overtreffen zal héél straf uit de hoek moeten komen.

Maar het hoeft niet allemaal van 1 kant te komen, want net als vorig jaar (originaliteit is mijn ding niet) wil ik natuurlijk ook best trakteren. En omdat ik uit principe geen eten of drinken uitdeel zijn het ook dit jaar weer kaartjes. Want die koop ik graag, dus daar heb ik er wel wat van, en jezelf kaartjes sturen is heel onnozel. Wie er eentje wil moet zijn adres maar tot bij mij krijgen, er zijn kanalen genoeg om mij te bereiken. Verras me (alsjeblieft geen nachtelijke serenades onder mijn raam want dan gooi ik mijn schoen naar je kop). Wie er geen wil moet zijn klep houden en mij alsnog komen verrassen met taart op bed. Oh ja, en op is op. Want ik verdien –hoe schandalig ook- nog altijd geen geld aan mijn zijden/wassen blogje.

Misschien nog even voor de volledigheid: de officiële verjaardag is op 16 juni, dat is de dag waarop ik vier jaar geleden besloot de wereld op de hoogte te stellen van mijn sokkenoverpeinzingen. Maar uiteraard is er een sperperiode van, laat ons zeggen, 10 dagen voor en na D-Day, dus felicitaties mogen nu al. Graag zelfs.

Wassen kusjes,

L

Noot: Aan al wie op de titelvraag iets in de trant van ‘je leende een zijden jurk van iemand en morste erop met kaarsvet’ antwoordde, dat was inderdaad de meest logische optie, maar NEE HOOR!