De wijn is op, de pizza is op, de tafel ligt bezaaid met chocoladeverpakkingen en “I don’t wanna miss a thing” knalt door de kamer. Tijd voor het beloofde live-verslag van mijn eigenste Valentijn -voor wie dat nog niet gevolgd heeft op instagram-, ofte, de dag waarop ik het meest stereotiepe liefloze figuur in de wijde omgeving was en daarvan genoot.
Voor wie pas vandaag inhaakt, hier een korte voorgeschiedenis: er was eens, in een land hier eigenlijk belachelijk dicht bij, een meisje. En dat meisje was heel erg leuk, grappig, razend knap, getalenteerd en had een natuurlijke neiging tot overdrijven. Maar dat meisje had ook een probleem, want de prins die voor haar gemaakt was, de ware, die ene bijzondere dude waarmee ze zou trouwen om dan elke avond tot diep in de nacht te dansen op de tafel en reisje rond te wereld te spelen, voor de rest van haar leven, die had een nader te bepalen vertraging. Dus moest dat arme, toffe meisje de jaarlijkse Dag Van De Liefde wederom alleen doorbrengen. En iedereen weet dat alleen dansen op de tafel of reisje rond de wereld spelen nogal belachelijk is, dus moest ze wat anders verzinnen…
En het meisje -ok, ik dus- besloot om niet te veel meer buiten te komen en mijn zuurstofinname te beperken tot 1 looptoertje (want een wijze dame -ikzelf alweer- vertelde me ooit dat elke pizza beter smaakt als je hem op voorhand al verbrand hebt) en 1 trip naar Albert Heijn. Beiden in jogging. Want zeg nu zelf, die arme cassières die op een dag als deze moeten werken, die verdienen dat beetje leedvermaak dat van hun gezichten druipt als er weer eens een slons voorbijkomt met een mandje gevuld met pizza, wijn en chocolade. Uit hun blikken met een mix van medelijden en pure pret haal ik dan weer mijn plezier en zo is de cirkel rond. Het leven kan makkelijk zijn.
Het was dus, zoals elk “Single op Valentijn? Doe toch gewoon wat wij zeggen!”- artikel voorschrijft, mijn zetel, mijn pizza, mijn chocolade (in hartvorm, met dank aan een attente roomie) en een glaasje wijn gecombineerd met een zorgvuldig geselecteerde jankfilm waarmee ik mijn portie romantiek voor het komende jaar toch al weer gehad heb. Alle instructies van elk vrouwenblad zijn hiermee klakkeloos opgevolgd, en ja, ik heb er oprecht van genoten. Maar omdat ik nu ook niet veel buiten geweest ben en die cassières het niet bepaald verdienden heb ik nog wel wat liefde op overschot hier.
Die geef ik graag aan jullie, mijn valentijntjes -ja jullie, die vanavond niets beters te doen hebben dan dit te lezen, tegen alle bladen in die zeggen het internet te vermijden op dagen als vandaag. Geniet ervan, van die liefde van mij, zo lang die prinsenvertraging nog duurt, want daarna heb ik geen tijd meer voor jullie omdat ik ergens op een tafel sta te dansen.
L
Noot: hier nog een impressie, want gedeelde pret is dubbele pret.
