SOLK: de diagnose-die-er-niet-echt-een-is

Hallo, goed volk!

Ik ben op dreef, dus hier speciaal voor jullie, alweer nieuws uit Lotte-land. Dit keer niet vanop een citroen, maar vanop m’n oude vertrouwde zetel in m’n oude vertrouwde Antwerpen.

Ik schreef ooit in een ver verleden dat ik geen behoefte had aan een etiketje. Rebels als ik ben, vond ik het prima dat mijn beestje geen naam had, en, hoewel het nu wel “een naam” heeft, is verder eigenlijk alles onveranderd. Want ik weet er niet meer door, en het maakt het uitleggen van waar ik mee opgescheept zit ook niet meteen gemakkelijker. Bummer.

Omdat ik een heel geduldige dokter heb, die de afgelopen maanden al tig keer met handen en voeten heeft uitgelegd wat er aan de hand is, omdat ik het elke keer opnieuw niet meer snap, heb ik hem toch eens om een etiketje gevraagd. Waarschijnlijk was het niet de eerste keer (ik heb zo al een slecht geheugen, maar in dokterskabinetten lijkt alles nog eens dubbel zo snel weg te sijpelen), want hij had meteen een antwoord klaar.

Het was totaal onbevredigend, maar het was een antwoord. En volgens mij heb ik ergens beloofd dat ik dat dan wel met jullie zou delen. Sharing is caring, en dus is nu mijn verwarring ook jullie verwarring. Graag gedaan.

Officieel heet “het” SOLK.

Officieel voluit heet “het” dus Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten.

Dat betekent dat iedereen die iets van chronische klachten heeft zonder zwart-op-wit te bewijs – een bloedtest bijvoorbeeld – een SOLK’er is. Dat houdt dus ook in dat alle mysterieuze aandoeningen die ze tot hiertoe probeerden verklaren met specifiekere, doch nog steeds vage, etiketjes (CVS, PDS, fibro,…) eigenlijk ook onder SOLK vallen. Een universeel etiket voor alle sukkeltjes dus! Een etiket dat in mijn gefrustreerde oren gewoon klinkt als: we weten het niet echt, dus probeer maar wat.

Een ietwat scheve vergelijking (wederom ontsproten aan een gefrustreerd brein): een leerkracht krijgt een groep kinders voor de klas op 1 september, met allemaal een eigen naam en een eigen karakter, zoals dat gaat met kinderen. Maar na 2 maanden concludeert de leerkracht dat ze toch allemaal wel wat overlappende kenmerken hebben (zo hebben ze bijvoorbeeld allemaal 10 vingers en een groot bakkes) en dat hij geen zin en tijd heeft om ze beter te leren kennen. Vanaf die dag noemt hij iedereen gewoon Kind en behandelt hij elk Kind op exact dezelfde manier.

Slaat dat ergens op? Nee? Dan is mijn punt duidelijk, want ik vind het hele SOLK-gegeven ook niet echt ergens op slaan. Dat doet het vast wel, maar lieve doktertjes, blijf toch maar verder onderzoeken, zodat het misschien iets minder vaag en algemeen wordt. Voor mijn gemoedsrust en die van alle andere onverklaarde mensen (wow, het voelt al een beetje als een community, met al die gemeenschappelijke kenmerken enal).

Wat mijn dokter betreft, die had godzijdank een nog iets specifiekere eigen aanvulling in de aanbieding: hij noemt het namelijk nog liever… (tromgeroffel)

*Iets met autonoom en disfunctioneel* (met de groeten van mijn disfunctionele geheugen!)

En kijk, dat laatste, dat vind ik dan nog het meest geruststellende begrip dat ertussen zit. Mijn lijf heeft, al even rebels als mijn kop, beslist dat het even niet meer naar behoren wil functioneren. En daar kan ik zelf niet aan doen – ik heb nu eenmaal niets te zeggen over m’n lijf (dat staat hier nu wel heel makkelijk, maar dat moet ik mezelf nog elke dag inprenten. Het. Is. Niet. (Helemaal). Mijn. Schuld.). Wat ik wél kan doen is mijn koppige lijf zo goed en zo kwaad als het kan proberen te sussen en beloven dat ik haar in de toekomst extra-serieus zal nemen en altijd en altijd zal luisteren naar wat ze mij probeert te vertellen.

Voor nu probeer ik gewoon dat verdomde etiket stukje bij beetje, heel voorzichtig van m’n lijf te pulken. Soms door braaf mijn schema’s te volgen, belachelijk veel rust te nemen en ook in mijn hoofd een beetje kalmte te zoeken. Soms door te proberen mijn lijf om te kopen met frieten en chocola (voorlopig is deze methode nog niet echt onderzocht of bewezen, maar ik werk eraan). Want een SOLK-vrij leven jongens, dat lijkt me wel wat.

L