Plezant, zo in Griekenland!

Een blogje, live vanuit Griekenland, Mykonos, Artemoula Studio’s, huisje nr. 24. Enfin, niet helemaal live, zelfs totaal niet live, want het is nu nacht, en het bericht is vanmorgen geschreven, bij het krieken van de Griekse dag, in een stralende ochtendzon. Maar wegens toen geen zin om het over te typen wordt het nu pas gepubliceerd. Enjoy!

Misschien moet ik hier maar beginnen met een verslagje over onze tocht, gezien die toch een 16-tal uren in beslag heeft genomen (dat kan ook sneller, maar deze optie was budgettair gezien interessanter. En avontuurlijker. En avontuurlijk, dat zijn we). Om 6 uur (’s ochtends, ja, ochtendstond heeft luchthavenvoer in de mond) zijn we opgestegen in Zaventem om dan richting Rome (kwestie van dat ook nog mee te pikken, ondertussen) te vliegen. Nu, we vlogen met 4 personen, en die zetels op het vliegtuig staan, uiteraard, per 3. U mag raden wie de kaart had voor de overkant van het gangpad, juist ja, ik. Maar enfin, nadat ik -misschien iets te onsubtiel- de armleuning had veroverd van de meneer van naast mij ben ik eigenlijk gewoon in slaap gevallen tot we in tussenstop Rome aankwamen. Dat dat dan ook inhield dat ik ook de koekjes onderweg had gemist, jammer, maar ah well. Vanuit Rome zijn we doorgevlogen naar Athene. Dit keer hadden we 3 stoelen per 2 personen, ideaal dus, jammer wel dat dat dan net de kortste vlucht is, en heb ik geen voedsel gemist (best goede koekjes eigenlijk). 
Vanuit Athene moesten we dan naar Mykonos geraken. Geen probleem, wij zijn topreisplanners, dus de ferry was al geboekt, en we wisten dat er een bus reed van de luchthaven naar de haven. Alles duidelijk, we hadden zelfs een vroegere bus dan gepland en dus hadden we in het haventje nog tijd om een tukje te doen op van die heerlijk comfortabele wachtstoeltjes die een urenlange afdruk in mijn arm hebben achtergelaten. Bon, de boot op, groot geval, met al iets comfortabelere (let wel, ‘iets’, dat wil zeggen, ik moest mezelf ook in 7 knopen leggen om mijn hoofd ergens te kunnen laten rusten, maar heb er wel geen afdruk aan overgehouden) zeteltjes. Gelukkig, want daar zaten we toch 4,5 uur op. En da’s lang, dat garandeer ik u. We waren dan ook heel erg blij toen we om half 10 (des avonds, ondertussen al) dachten eindelijk aangekomen te zijn op ‘ons eilandje’. Bijna huppelend hebben we dan de boot verlaten, maar toen we ook nog eens heel erg luid ‘MYKONOOOOOS’ begonnen te roepen riep een man van op de boot ons terug. Na wat over-en-weergepraat (“Where are you going” -“Mykonos!” -“Tinos?” -“No, Mykonos!” -“This is Tinos, not Mykonos, it’s the next stop!”) zijn we dan uiteindelijk -onder nogal wat gelach van het personeel- toch maar terug de boot opgestapt om ook dat laatste half uur nog verder te varen, zij het dan in de bagageruimte, wegens te lui om terug naar boven te gaan. Maar dan hebben we dat ook weer meegemaakt. Enfin, eind goed al goed, we zijn er dan toch geraakt. 
En nu zit ik hier, op een schattig, oranje, rieten stoeltje, op een schattig, wit balkonnetje. Tegenover mij de receptie van Artemoula studio’s, alwaar een schattig mevrouwtje (Artemoula) ons gisteren héél erg enthousiast begroette en zich alsdusdanig opwierp als surrogaatmoeder van de week. Links van mij een zwembad met poolbar, en daarachter een machtig uitzicht op een rotsachtige berg waarover hier en daar wat andere schattige witte huisjes gestrooid lijken. We zitten in een appartementje dat 3 keer zo groot is als datgene dat we boekten, maar afgezien van het eten, waar we zelf voor zorgen, lijkt het net een hotel. Ze komen zelfs onze afwas doen, hebben we vanmorgen gemerkt, toen we die dachten te laten staan tot ’s avonds. 
Alles samengevat: het is hier prachtig, heel fijn, en dik, dik, dik in orde. Ik denk dat ik blijf. 
Een zonnestraaltje voor eenieder van jullie, 
L
Noot achteraf: We hebben ook vandaag weer elk een chocolaatje gekregen van Artemoula. Ze moest eens weten dat we tot gisteren nog dachten dat zij een hij was.

Hier nog wat foto’s, die ik niet zelf genomen heb, maar van het internet gehaald heb. Maar ik beloof dat het er écht zo uitziet.

Ons appartementje!
The swimming pool! (helemaal achteraan ziet u het verhoogje dat wij ons hebben toegeëigend)
Dat hierboven, da’s Little Venice, supermooi, en morgen eten we daarnaast op een terrasje, vlak tegen de zee. Za-lig. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.