Plannen voor beginners

Dag vrienden van het internet (al mijn vrienden dus tegenwoordig),

Ik heb de key tot het thuisblijven zonder compleet door te draaien al een tijdje geleden gevonden (en geloof mij, ik heb ervaring, zowel in thuisblijven met als in thuisblijven zonder doordraaien), en dat is… mijn planning. Ik heb mijn eerste planner ooit ondertussen volgeschreven, dus eigenlijk mag ik mezelf naar hedendaagse normen bijna volwaardig plancoach noemen. En dat wil dan weer zeggen dat ik mijn technieken niet meer zomaar voor mezelf mag houden. Mijn methode, getest en goedgekeurd door mij en alleen mezelf.

Ik heb leren plannen uit nood aan beter energiemanagement, maar word ondertussen knettergek als ik bijvoorbeeld niet op voorhand weet wanneer (of – nog erger – wat) ik ga eten. Semi-professioneel planner zijnde, heb ik natuurlijk ook een vaste werkwijze waarop ik mijn weekplan opstel. Dat is niet de enige (en al helemaal niet de beste) methode out there, maar het is er één. En een is beter dan geen.

Handig om te weten is misschien dat ik een weekplanner heb waar elke dag van 7 tot 22 uur staat uitgeschreven (behalve zaterdag en zondag, die dagen zijn voor ongepland avontuur en niet weten wanneer te eten joepie!). Op maandagochtend leg ik een lege bladzijde voor mij, samen met m’n gekleurde stiften (het moet leuk blijven) en dan begin ik te puzzelen. Dat gebeurt in deze volgorde:

1. Vaste afspraken – de eerste dingen die ik invul (na de data) zijn de afspraken die al in mijn agenda staan. Deze stap kan in geval van semi-lockdown met een gerust hart overgeslagen worden, want dat gaat vooral over kinesistendates, therapiesessies en al geplande koffies of lunches.
2. Dan zet ik m’n eetmomenten erin. Want met eten wordt er niet geschoven (ik ken m’n prioriteiten). Dat zijn er drie per dag zonder uitzondering. Eten is de max, voor eten moet je tijd maken.
3. Next up: beweging. Drie keer per week doe ik de reeks oefeningen die ik van de kinesist kreeg, en de andere dagen probeer ik of te wandelen of te fietsen. Als ik die niet eerst inplan, kan ik mij iets te makkelijk beroepen op het “te druk”-excuus en dat is niet de bedoeling. Zelfkennis is de basis van elke planning.
4. Dan is het lijstjestijd (ik? Lijstjes? Verrassend). Onder mijn uurtjesplanning maak ik drie lijstjes: to do’s, leuke dingen die energie vragen (actieve ontspanning) en leuke dingen die ik zonder al te veel moeite kan doen (ontspanning). Die twee laatste lijstjes klinken misschien overbodig, maar soms crasht mijn brein en vergeet ik waar ik zin in heb, of met welke projecten ik allemaal bezig ben (ik kijk naar jou, half afgewerkte sjaal van vorige winter) en dan komt zo’n overzichtje goed van pas.
5. Dan verdeel ik de dingen die op die lijstjes staan samen met wat rustblokken over de uren die ik nog over heb, waarbij rust en ontspanning (dingen die mij opladen dus) en taken en actieve ontspanning (dingen die aan mijn batterij vreten) elkaar in het beste geval netjes afwisselen en in evenwicht houden, en elkaar in het slechtste geval achteraf compenseren.
6. En tot slot steek ik m’n planning in de fik en doe ik waar ik zin in heb. Nee, da’s overdreven, maar ik ben wel hyperflexibel. Ik weet dat ik met mijn blokken kan schuiven, zolang ik maar niet al mijn rustblokken overboord gooi. En als ik op een dag meer zin heb om abstracte schilderijen te maken dan om de badkamer te kuisen, zal ik mezelf dat waarschijnlijk ook wel gunnen (omgekeerd komt gek genoeg zelden voor). Maar het geeft mij rust om te weten dat alles wat ik wil doen prima in een week past (en als dat niet zo is, dan weet ik dat op voorhand en kan ik nadenken over mijn prioriteiten en schuiven naar de week erop). En rust = fantastisch.

Heb je hier iets aan gehad? Prima, deel me vooral met anderen in je omgeving die de kunst en zaligheid van het geplande leven nog niet helemaal snappen. Heb je hier geen boodschap aan? Wat doe je hier dan nog helemaal onderaan de post, heb je écht niets beters te doen? Misschien even op je planning kijken?

L