Coucou!
Een beetje met vertraging, want we zijn alweer ruim 2 weken verder, dat heb je dan met die tijdzones: San Fran, baby!
San Francisco is de stad waar alle overbetaalde nerds ter wereld wonen (geloof mij, I know, ik heb er 2 gedatet en ik heb hun huurprijzen gehoord), en de stad met de meeste daklozen per inwoner. Interessante mix? Interessante mix! Ah ja, en er staat (hangt) ook een brug waar gemiddeld een persoon per week af springt. Topstad!
Ik heb er mijn verblijf lekker luxueus ingezet in een room with a view, hop, pal uitkijkend op de Golden Gate Bridge. Althans, dat beweert Joana, die mij haar zetel leende voor een nacht. Zelf heb ik het niet kunnen verifiëren want San Francisco blijkt belachelijk mistig te zijn. Room with a white, white view dus. Daarna verkaste ik naar het Amsterdam hostel (heimwee-issues, weet je wel). De geur voor de deur riep inderdaad Amsterdamse herinneringen op.
Wat niemand mij verteld had (en wat ik zelf ook niet opgezocht had, want, meest onvoorbereide wereldreiziger ooit) is dat ze het ook hier nodig vonden om een stad midden op een stel heuvels te bouwen. Hoewel, zeg maar bergen. Lissabon x 3429. Hallo, kuitspieren, conditie! Danku, SF!
Wat ik mij verder nog van mijn dagen hier herinner is dat ik intens lui was, een vreemde man tegenkwam op straat die zei dat mijn glimlach de straten oplicht (ik vond het er al wat donker) en mij vervolgens uitnodigde om mee te gaan bowlen, en dat er ook hier ontelbaar veel starbucksen de straten sieren. Oh, en dat een kerstboom niet misstaat tussen palmbomen.
Mijn laatste wapenfeit in de ultrahippe seutenstad was een tripje naar Muir Woods, jawel, in een échte toeristenbus. Over de Golden Gate Bridge, langs een paar verschrikkelijke afgronden (serieus, als uw buschauffeur aankondigt dat ge uw blessings moet count’en voor ‘m aan een afdaling begint, dan voelt ge u echt nog ont-zettend veilig), los tot in een giga-bos, met giga-sprookjesachtige bomen. In de regen, dat dan weer wel. Maar de romanticus in mij is toch weer tevredengesteld!
Coming up: een busrit naar Los Angeles, 2 dagen als een echte Beach chick (niet heus), een onwaarschijnlijk vette rondreis en het einde van het paardenmeisje in mij. Geduld is de key hier!
Laterz!
L
Bossiebos!
Room without a view