Lockdown life – mijn actieplan

Dag aardige mensen,

Bizarre dagen zijn het. Nu verandert er voor mij op zich niet gek veel – behalve dat mijn occasionele dates en kinesistenafspraken even gecanceld zijn – en toch merk ik dat de hele situatie hier alsnog een behoorlijke impact heeft. Aan de ene kant omdat er heel veel nieuws en non-nieuws op mij afkomt, aan de andere kant omdat er opeens heel veel mensen in een gelijkaardige situatie zitten als ik (voltijds thuis en weinig om handen), wat blijkbaar ontzettende productiviteitsdruk met zich meebrengt. “Ruim je huis op”, “doe een workout in je living”, “geef je op als vrijwilliger”, “schrijf een roman”, dat soort zaken.

En dan moet ik op de rem trappen en mezelf eraan herinneren dat ik nog niet 100% ben en dat ik dus van mezelf ook geen 100% mag verwachten. Ook niet in onverwachte, maffe situaties. En zelfs als je normaal wel 100% bent, mag je de lat these days ook gerust iets lager leggen.

Het is niet omdat mijn lief hier nu toevallig acht uur per dag achter zijn laptop zit, dat ik even lang actief moet zijn (maximum vijfenhalf uurtjes, it is). Het is niet omdat het internet zegt dat dIt HeT mOmEnT iS oM aAn MiJn LeVeNsWeRk Te BeGiNnEn dat dat zomaar waar is. Deze crisis overleven zonder crashen is een bezigheid op zich, toch bedankt voor de tip.

Dus heb ik vandaag, omdat mijn onrust tegen te gaan, een actieplan opgesteld voor mezelf. Maar ok, jij mag het ook integraal gebruiken. Of stukjes ervan. Omdat jij het bent.

1. Blijven plannen
   Ik blijf mijn dagen plannen. Zelfs al volg ik die planning uiteindelijk toch niet. Zelfs al staat er alleen “taak”, “wandelen”, “ontspannen” en “eten” op die planning. Ik weet in theorie wel wat ik op een dag gedaan kan krijgen, maar als ik geen plan heb durf ik dat in the heat of the moment wel eens te vergeten en dan ga ik los over alle grenzen. Het is makkelijker om maat te houden als ik op voorhand vastleg wat er gaat gebeuren en hoe lang elke activiteit mag/kan duren.
   
   
2. Elke dag iets leuks voor mezelf doen
   Omdat heel de wereld zo productief is (of probeert te zijn), heb ik de neiging daarin mee te gaan. Mijn kast is opgeruimd, mijn halve huis is gekuist, en als ik wil rusten lukt dat moeilijk omdat ik in mijn hoofd dingen blijf verzinnen om te doen. Met als resultaat dat ik aan het eind van de dag kapot ben, zonder dat ik zelfs maar iets leuks voor mezelf heb gedaan. Dus heb ik mijn 100 days of drawing-boek (danku meterke) in het zicht op de tafel gelegd, en neem ik elke dag minstens een half uur om te tekenen of te kleuren. Productief? Nee. Tof? Zeker wel. Misschien wordt dit boek uiteindelijk wel gewoon mijn levenswerk, who knows.
   
   
3. Elke dag naar buiten gaan
   Ik mag even niet meer start to runnen door blessureleed, dus ik heb mijn wandelingen terug opgepikt. Buiten zijn is niet verboden namelijk (een picknickparkfeest organiseren voor vijftig man is dat wel, just saying). Elke dag een toertje met een non-virusgerelateerde podcast of een luisterboek (op de Luisterbieb-app zijn er nu veel gratis te beluisteren, gratis tip) in mijn oren dus.
   
   
4. Opletten wat ik in mijn bek stop
   Het is superverleidelijk om alles wat in de ijskast zit op een middag weg te werken, maar guess what, daar word ik niet gelukkig van (of toch niet heel lang). Dus probeer ik een beetje op te letten wat ik eet en zorg ik ervoor dat dat sowieso drie maaltijden per dag op semi-vaste tijdstippen zijn. Structuur is alles jongens, ook in crisistijden.
   
   
5. Mijn kine-oefeningen blijven doen
   Ik kan niet meer naar de kinesist, maar aangezien ik mij in een ijverige bui ooit een fitnessbal heb aangeschaft, heb ik geen enkel excuus om mijn oefeningen niet te doen. Zo hoop ik ook meer spieren te kweken en mijn blessure te verhelpen, zodat ik daar toch al geen dokter mee lastig hoef te vallen. Het is niet omdat de wereld stilvalt, dat mijn revalidatie. dat ook moet doen.
   
   
6. Mediteren, baby!
   Toegegeven, hier ben ik zelf nog niet consequent genoeg mee, maar dat zou wel moeten. Net op momenten als deze is het namelijk non stop kermis in mijn kop, en die kermis leren stilleggen is een skill die ik eigenlijk nog meer moet aansterken dan die spieren van het vorige puntje. Nog een gratis tip: de Balance-app (voor iPhone) geeft nu gratis jaarabonnementen weg voor wie het nodig heeft (jij en ik dus).
   
   
7. Rust blijven nemen
   Elke voormiddag en elke namiddag moet ik nog steeds een half uur niks doen inplannen. Soms met een dutje erbij, soms gewoon met even niks. Ik merk altijd dat het deugd doet, en toch slaag ik erin dat elke dag opnieuw te vergeten.
   
   
8. Alle taken in stukken blijven kappen
   Hier heb ik het al eens over gehad, maar ik blijf ook alle huishoudelijke taken in stukken kappen. Maandag een rek van mijn kast opruimen. Dinsdag de badkamerkast uitruimen. Woensdag de wc kuisen. Donderdag de rest van de badkamer kuisen. Vrijdag nog een rek van mijn kast uitzoeken. Enfin, je snapt het wel. Kwestie van niet op dag twee al met je vingers te zitten draaien (en vooral ook kwestie van je energie te sparen voor leukere dingen).
   
   
9. Notificaties uitzetten
   Ik kijk vaak genoeg spontaan op mijn telefoon, ik heb geen meldingen nodig om niets te missen. Sociaal contact is belangrijk, maar kalmte is dat ook. Alles gaat op stil en ik lees wel wat ik wil lezen als ik daar zin in heb. Als ik niet binnen de seconde antwoord, weet je dus hoe dat komt. Als ik niet binnen de paar dagen antwoord ben ik waarschijnlijk m’n oplader kwijt. Of ik heb m’n telefoon in de wc laten vallen.
   
   
10. Tv uitzetten
    Je kan bijna de televisie niet meer opzetten of er wordt met dramatische cijfers en wijzende vingertjes gegooid. Ik weet wat er aan de hand is, ik weet wat er van mij verwacht wordt, en ik hoef daar niet elk kwartier aan herinnerd te worden. Dus de tv laten opstaan gewoon omdat het kan? Gaan we niet meer doen. Hetzelfde geldt voor nieuwssites trouwens. Boeken lezen is ook tof en minder beangstigend.
    
    
11. Blijven ademen
    Het was een tijdje geleden, maar de afgelopen dagen heb ik mezelf toch weer een paar keer betrapt op hyperventileren. Da’s niet nodig, me dunkt, dus daar ga ik mee ophouden. Zo vaak mogelijk mijn ademhalingsoefeningen blijven doen en dat komt vanzelf wel weer goed.

Kort samengevat: je hoeft niet meer te weten dan de grote lijnen, je hoeft niet productiever te zijn dan je aankan en je hoeft vooral niet te stressen. Zorg voor jezelf en zorg voor anderen (vanop veilige afstand, uiteraard), that’s it.

Peace out

L