It’s my party and I cry if I want to (en da’s belachelijk vaak)

Er zijn sluizen die altijd openstaan, er zijn sluizen die maar af en toe opengaan en er zijn sluizen die zo vastgeroest zijn dat ze nooit meer water doorlaten. De mijne zijn al heel mijn leven behoorlijk labiel.

Vroeger, toen het mijn broers hoogste doel nog was om mij de kast op te jagen, huilde ik meer wel dan niet. Daarna volgde er een hele periode waarin ik het makkelijker vond om niet meer verdrietig of boos te zijn en huilde ik bijgevolg gewoon nooit. Op de dag van mijn eerstejaarscrisis (heeft iedereen in zijn eerste jaar hoger, toch?) zijn de sluizen door een behoorlijk dramatische stortvloed terug opengegaan en tot vorig jaar had ik een vrij gemiddeld sluizenbeleid. Open als het hoort (bij het einde van The Notebook bijvoorbeeld), gesloten als er betere opties zijn (met foute mopjes als mijn lievelingsalternatief).

Op dit moment zijn mijn sluizen defect. Geef ze een klein tikje en voor je het weet staan ze wijd open en zijn ze met geen mogelijkheid (of chocolade, of wijn) meer dicht te krijgen. Dat is – achteraf bekeken – van tijd tot tijd best onnozel, vandaar het volgende zelfrelativerende lijstje: redenen waarom ik het laatste jaar al gehuild heb. Daarmee lachen mag, dat doe ik ook. Meehuilen mag natuurlijk ook, maar zet dat dan wel even op je eigen lijstje.

  • Deliveroo-man was te laat
  • Deliveroo-man besloot niet meer op te dagen (en liet dat pas weten toen alle andere restaurants dicht waren)
  • Ik liet het deksel van een blik bonen in het blik vallen
  • Een takeaway-zak liet een vetplek achter en ruïneerde de parket

(Ik zie een patroon tot hiertoe maar het gaat echt niet altijd over eten, beloofd)

  • Er was een romantische scène op tv
  • Ik las over een romantische scène
  • Iemand huilde (op tv)
  • Iemand dumpte haar vriend (in een boek)
  • Mijn lievelingspersonage stierf op Zeer Onnozele En Onnodige Wijze

(De scheiding tussen fictie en non-fictie is een werkpuntje, I know.)

  • Ik moest douchen
  • Het was een doordeweekse ochtend en ik moest gaan werken
  • Het was een doordeweekse avond en mijn dokter zei dat ik beter even niet meer zou gaan werken
  • Ik had een gezellig avondje met mijn girlfriends op de planning
  • Een vriend vroeg hoe het met mij ging
  • Een liedje was erg mooi
  • Een persoon/team viel af tijdens een televisiecompetitie (deze is herhaaldelijk voorgevallen)
  • Een persoon/team wint een televisiecompetitie (idem)
  • Ik was op de grond gaan zitten om mijn schoenen aan te doen en had geen zin meer om recht te staan
  • Mijn lief was lief
  • Mijn lief vergat slaapwel te zeggen (sidenote: hij viel in slaap omdat ik graag Annie wilde uitkijken)
  • Iemand brak in in mijn auto en stal niets, zelfs mijn pot Nutella niet
  • Een auto laten depanneren kost veel geld
  • Mijn garage stuurde mij geen persoonlijke brief om te vertellen dat ze zouden sluiten (en mijn auto stond in panne, maar dat was bijzaak)
  • Er zat een doos brownies in mijn brievenbus
  • Er zat chocolade in mijn brievenbus
  • Ik had geen zin om de kerstboom te zetten
  • Ik moest de kerstboom afbreken
  • Er was vuurwerk
  • Het leek alsof het vuurwerk gedaan was en toen kwamen er nog knallen
  • De mensen achter mij in de tram praatten erg luid en dwars doorheen het biepen van de deuren
  • Ik sneed ajuinen

Tenzij mensen stoppen met aardig doen, televisiecompetities tijdelijk van de programmatie worden gegooid en eten en vuurwerk afsteken verboden wordt, moet ik er volgens mij maar gewoon mee leren leven. En misschien best een palet zakdoekjes bestellen.

L

Een hond met een kroon als verwijzing naar de titel en NATUURLIJK MIJN VERJAARDAG DIE GEPASSEERD IS ZONDER DAT IK DAAR EEN POST AAN GEWIJD HEB (zonde wel, ga ik even om huilen denk ik)

2 gedachten over “It’s my party and I cry if I want to (en da’s belachelijk vaak)”

  1. Lieve Lotte, ondanks het feit dat je je vaak beroerd voelt, en dat k dat natuurlijk het liefst anders zou zien (keep up the goal-crushing!), zijn de stukjes die je erover weet te schrijven heerlijk hartverwarmende lectuur. Blijkbaar heb je dit gepost op zelfde moment dat k teleurgesteld vaststelde dat k alle vorige posts gelezen had en het dus “op” was. K kijk alvast uit naar t volgende! En in tussentijd: als het er op een dag van zou komen: call me for chocolate/cake/hugs/baby-cuddling/all of the above. En anders zoek k zelf wel eens op hoe De Lijn me tot bij je voordeur kan brengen…

  2. – Snik – is het ook goed als we gewoon in de regen gaan staan… dan valt het niet op… dat we huilen…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.