Een hele goedemorgen, allerliefste fans, bloglovers, vrienden en anderen.
Op deze wel zeer zonnige woensdagochtend (heb ik geen idee van overigens, het is dinsdagavond als ik dit schrijf en bovendien weet ik niet in welk deel van de wereld jullie je bevinden) sta ik weer paraat om alle ochtendhumeuren de wereld uit te helpen (of net te verdubbelen, naargelang hoe leuk je me vindt). Laat mij je driedubbele espresso zijn vanochtend. Of je matcha-thee, wat jij wil.
Want ik heb heuglijk nieuws. Vooral voor mezelf, maar vast ook voor de altruïsten onder jullie, want een wereld van gratis horloges, voedsel en reisjes gaat voor me open. Ik ben namelijk sinds kort een echte influencer. Voor generaties geboren voor de mijne: influencers zijn mensen die hun brood (letterlijk, in het geval van partnerships met de lokale warme bakker) verdienen door invloed uit te oefenen op hun (online) volgers. In het kort: ze krijgen dingen cadeau, plaatsen daar foto’s of intelligent onderbouwde en gegarandeerd objectieve recensies van op het wereldwijde web, tieners en andere beïnvloedbare geesten geloven dat en lopen naar de dichtstbijzijnde winkel om hun geld over de balk te gooien. Whoa, briljant, right?
Wat maakt die bazelende blogger zonder volgers dan een influencer, hoor ik je denken. Wel, dames, heren, nieuwsgierigen, ik héb geïnfluencet. En als je influencet, ben je een influencer, dat is logisch. Ik influencete namelijk een dame aan een stoplicht in de Jan Van Rijswijcklaan. Bonuspunten voor de fancy straat. Bonuspunten omdat het in modewalhalla Antwerpen was. Bonuspunten omdat ik eigenlijk in pyjama rondliep.
Het ging als volgt. Op een prachtige thuiswerkdag besloot ik supersonisch snel even een buurtwinkel binnen te wippen. Briljant idee, ware het niet dat thuiswerkdagen in 80% van de gevallen in pyjama verlopen (tegen alle productiviteitswetten in, want volgens alle timemanagementgoeroe’s zijn pyjama’s funest voor je werkethiek). Dus moest ik daar eerst een oplossing voor zoeken. Een oplossing die niet gewoon “kleed je aan” was, want dat gaat gepaard met kledingstress, en daar had ik geen tijd voor. Dus wierp ik mijn allergrootste, allerbreedste salopette over mijn pyjama en besloot de outfit te rocken. Je bent fashionista of je bent het niet. Sletsen eronder (had ik al gezegd dat het regende en echt niet zo warm was? Modebewust zijn is ook een beetje afzien), outfit klaar.
En toen, toen kwam het moment waarop de God Influentius mij toeliet tot het Heilige Verbond der Influencers. Aan het stoplicht stond namelijk een dame mij intens gefascineerd aan te staren (en ik staarde intens brutaal terug, omdat ik dacht dat ze mijn schoenkeuze in twijfel trok). Maar, plot twist, op dat moment vroeg ze waar ik die allergrootste, allerbreedste salopette had gekocht. BAM, INFLUENCERMODE ACTIVATED! Dus ik heb de dame in kwestie naar de juiste zaak geleid*, en meteen daarna alle pr-bureaus in het land opgebeld om te melden dat ik vanaf nu ook tot de hogere kringen behoor, en ze dus hun dozen chocolade en wijn mijn richting uit mogen sturen (ik heb gelijk ook even gemeld dat ze hun eiwitrepen en sportbeha’s mogen bijhouden. Een influencer heeft ook haar principes).
Conclusie: pyjama’s zijn de max, en oude vrouwtjes aan stoplichten zijn goed voor mijn ego.
Ik hou jullie op de hoogte van decadente perspakketten en toekomstige snoepreisjes!
L
*De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het hier over een webshop ging, dat de dame in kwestie te oud was om dat te begrijpen en dat zij haar enthousiasme dus verloor op het moment dat ik het gevleugelde achtervoegsel ‘.com’ uitsprak, maar laat ons daar vooral niet over struikelen.