Hiep hiep hoera (of toch bijna)

Nog 3 keer slapen en de mooiste dag van het jaar is weer daar. Dat is puur persoonlijk uiteraard, ik ga jullie niet veroordelen als jullie bijvoorbeeld Kerst belangrijker vinden dan mijn verjaardag (bij nader inzien ga ik dat wel doen, maar bon, dat moet je zelf maar weten), maar voor mij is het alvast de mooiste dag van het jaar. Omdat ik vrij heb, dat is 1 punt -dat ik daar een dag verlof voor heb moeten opnemen vind ik trouwens schandalig. Ik pleit voor een officële verjaardagsvakantiedag!-, omdat ik een hele dag in de belangstelling sta (kom maar op met die facebookposts, hoe origineler hoe liever), punt 2, en punt 3, omdat ik weer eens alle redenen heb om schaamteloos de hele dag door (en het hele weekend bij uitbreiding) te vreten én te drinken. Want aangezien ik al 3 verschillende “hoera, ik ben jarig, feliciteer mij!”- momenten heb gepland op 1 dag, die allemaal gepaard gaan met gepaste spijzen en dranken beleeft ook de calorieteller een topdag. Het is ‘m gegund, die goede vriend!

Over 3 dagen ben ik 23, wat dus weer een stapje dichter is bij de leeftijd waarop ik niet meer de behoefte heb om mijn verjaardag (ok, -maand) van de daken te schreeuwen (al vrees ik dat dat bij mij gewoon gelijk staat aan de dag dat ik mijn geboortedatum vergeet, wat nog wel even kan duren). Het is ook weer een volgende stap richting volwassenheid, die gezegende levensfase waarin ik de geur van dreft niet meer associeer met “woehoe, bellenblazen!”, maar met “ok, afwastijd”. Het moment waarop ik een antwoord klaar heb als mensen vragen wat ik nog wil bereiken. Het moment waarop ik havermoutkoekjes maak als educatieve zondagmiddagbesteding met de kids, en niet puur om de volgende dag een half uur langer te kunnen slapen wegens geen ontbijttijd nodig. Wees gerust, het is nog niet zover, en naar verluidt zijn wetenschappers het er zelfs niet over eens dat elk mens dat stadium ooit bereikt.  Ik hou jullie op de hoogte!

Aangezien ik zelf voor mijn taart moet zorgen (kijk, op sommige vlakken ben ik al wel volwassen!) zullen er geen kaarsjes opstaan, wegens verregaande onhandigheid en dus een hoog risico op taartbrand (op sommige vlakken dus ook niet), maar in mijn gedachten heb ik al die 23 kaarsjes al lang en breed en in 1 adem uitgeblazen, dus mag ik ook al een wens doen. En omdat ik geen geheimen kan bewaren (vooral die van mezelf niet) smijt ik ‘m meteen ook maar de wereld in: ik wil een 24e levensjaar dat nog vetter wordt dan dat 23e, BAM! Laat dat gelijk ook de eerste uitdaging zijn voor de 23-jarige versie van mezelf, want om eventjes die mythe te doorprikken (ik ben toch echt al te oud om daarin te geloven, weet je wel), wensen komen niet vanzelf uit, dus zal ik daar zelf mijn best wel voor doen. En als ik dan toch bezig ben, beloof ik om als 23-jarige nog aardiger (proberen) te zijn dan als 22-jarige, wat denk je daarvan?

Tot vrijdag, wanneer jullie allemaal aan mij gaan denken omdat ik het onmogelijk heb gemaakt er omheen te kunnen!

L

Noot: Als Koen Crucke dat mag, mag ik het ook!

Eén gedachte over “Hiep hiep hoera (of toch bijna)”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.