Heet van de naald: de klucht van het jaar!

Goeiemiddag, wat een wonderlijke zaterdag alweer, met een -al zeg ik het zelf- prachtig verhaal van ondergetekende! Ga er gerust even voor zitten, voor wie er niet bij was is het misschien wel grappig.

Al een hele ochtend zat ik mezelf te kwellen met het ‘ga ik vandaag of morgen de loopdraad weer oppikken’-dilemma, het concept van tamme zaterdag afwegend tegen het doorgaans opgeluchte en trotse gevoel na een toertje lopen. Na lang wikken, wegen en een reep Tony Chocolonely, heb ik een half uurtje geleden toch maar mijn (stoute, zo moest nog blijken) loopschoenen aangetrokken. Vol goeie moed, met een supervrolijke spotify-playlist in mijn oren, de zon aan de hemel (dat was een verrassing, want zoals het een echte tamme zaterdag betaamt was ik nog niet buitengeweest) en met dat stuk chocolade in mijn achterhoofd schoot ik uit de startblokken. Het ging verbazingwekkend goed, en eenieder die af en toe een komische film kijkt ziet het ook vast al aankomen. Het ging té goed.

Want plots was er, naast de fitness waar ik graag al eens langsloop om een lange neus te zetten naar al die mensen die 50 euro per maand betalen om zich te laten afbeulen, een losliggende stoeptegel. En dat in combinatie met mijn twee linkervoeten (en waarschijnlijk het feit dat ik oogcontact aan het zoeken was met een van de fitnessmensjes om eens goed te kunnen lachen), zorgde ervoor dat ik, normaliter het evenwicht zelve, dat evenwicht verloor. Nog 2 passen lang dacht ik mezelf recht te kunnen houden en te kunnen doen alsof huppelpasjes deel uitmaken van mijn workout (want uiteraard waren er mensen in de buurt die mij konden zien), maar nee hoor, na die twee hopeloze reddingsacties gaf ik het op en belandde ik in de volgorde linkerknie-rechterheup-rechterhandmetiphone-voorhoofd op die verrekte stoeptegels. Eerste gedachte? Shit, die mensen hebben mij gezien. Tweede gedachte? Fuck, een barstje in mijn iPhonescherm. Derde gedachte? Oei, ik ben echt op mijn gezicht gevallen, da’s genant. Vierde gedachte? Dit doet pijn, ik ga efkes blijven liggen. Vijfde gedachte? Wow, ik ben gevallen, ik heb heel hard ‘godverdomme’ geroepen en ik blijf liggen, en die mensen die mij gezien hebben doen niks, da’s niet echt sympathiek. Zesde gedachte? Ok, rechtstaan nu, pussy, ga naar huis en schrijf dit allemaal op, zodat mensen kunnen meegenieten van je ’tamme zaterdag’.

En dus stond ik recht, stak ik mijn duim op naar voorbijfietsende mensen die (ja, vanop hun fiets een aantal meter verder) zagen dat mijn hoofd beschadigd was en wandelde ik naar huis, alwaar ik (na een beetje huilen en een beetje wondopkuising) dit uittypte om jullie zaterdag wat mooier te maken. Kan er dan nu iemand boodschappen gaan doen voor mij, want ik kan mijn huis echt niet meer uit voor mijn hoofd genezen is en er iemand een kusje is komen geven op mijn pijne knie en heup. Alvast bedankt!

Het doet wel echt een beetje pijn, dus medeleven is welkom, net als bloemen en fruitkorven. En chocola.
L

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.