“Lopen is fijn, want je kan je hoofd dan even helemaal leegmaken”. Zegt men. Maar geloof mij, dat is al een even grote leugen als de mythische runner’s high. Zoiets bestaat niet, ultiem gelukkig worden van lopen. Net als een leeg hoofd. Zoiets bestaat niet. Leugens van de loopmaffia. Maar wat gebeurt er dan wel in mijn hoofd als ik loop? Hetzelfde als wanneer ik werk, fiets, wandel, of zelfs slaap: heel veel tegelijk, aan een razende snelheid en zonder ophouden. Een kleine opsomming van wat ik vandaag zoal gedacht heb. Let wel, het gaat hier over een fractie van wat er op een veertigtal minuten door dat drukke hoofd van mij gegaan is.
- Zo, dit gaat goed! (na minuut 1)
- Misschien moet ik nu al even wat selfies nemen, dan heb ik die, en dan is mijn hoofd nog niet zo rood.
- Mag ik nog wel foto’s delen van dat lopen, misschien heeft de mensheid er ondertussen wel genoeg van?
- Hoe lang zou Evy in de studio gezeten hebben om al die motiverende uitroepen op te nemen? Het arme kind. Ik hoop dat er airco was, als het zo warm is als nu.
- Zou ik mijn sleutel nog hebben?
- Heb ik überhaupt een sleutel meegenomen?
- Oh ja, hier is mijn sleutel.
- Oh waw, een chick in alleen sportbeha en short. Ga ik voor de bemoedigende glimlach of de venijnige blik? Haha (ja, ik ben in staat mentaal te lachen ja), who am I kidding, venijn it is!
- Mooie stad is dit, zeg.
- Yay! Nog steeds niet gevallen!
- Ow, shit, dat was bijna. Wanneer leggen ze die stoep hier eens deftig aan?
- Uh oh, we zitten in de fase dat mijn neus mee begint te lopen en ik heb geen zakdoek bij. Is het erg genoeg om mij aan een snotkanon te wagen? Het is dat of blijven snuffen.
- Stel nu dat ik Michiel Huisman tegenkom…Is het dan het best om er toch een charmante glimlach uit te krijgen of spring ik beter in de bosjes met de hoop ooit nog een tweede kans te krijgen om een goede indruk te maken? Wat een dilemma… (dit is zonder mop de vraag die mij het langst heeft bezig gehouden)
- Al 200 calorieën verbrand… Da’s minstens al die chocoladekoek van vanochtend, toch?
- Staar niet zo naar mij, autobestuurders, ik ben sportiever dan jullie.
- Please, laat dat licht op rood springen, please, ik wil even ademen.
- Zouden mijn longen mij nog graag zien? Ja toch hé? Ze beseffen toch dat dit ook voor hun welzijn is? Zouden ze?
- Damn… Ik heb 2 chocoladekoeken op vanochtend. Ik wist dat ik dat niet had moeten doen.
- Shut up Evy, dit gaat helemaal niet prima, mijn tong hangt op de grond!
- Door gewoon al te vertrekken ben ik vandaag sportiever geweest dan pakweg de helft van de stad, dan mag ik nu wel even wandelen, toch?
- Eeeen mijn short kruipt omhoog. Laten zitten of sleuren? Comfort of public image?
- Ben ik nog op de juiste route eigenlijk?
- Is dat Michiel Huisman???? Ah nee, deze is lelijker.
- 300 calorieën, das al beter. Nu staat de balans dus ongeveer op een halve koek over. Dat kan nog wel.
- NOG ALTIJD 3 MINUTEN??? What the fuck, Evy, je stopwatch is kapot.
- Oh God Jezus Maria Jozef, laat mij wandelen.
- Waarom ben ik hier ooit mee gestart?
- Nu moet ik er zijn, kan niet anders. Ik zal Evy’s laatste boodschap wel gemist hebben.
- Oh nee, kijk, nu is het echt gedaan. Dat werd tijd.
- Aw yeeeeessss! DID IT. Dank je Evy, ik ben ook fier, maar niet op jou.
Dus wie wil gaan lopen om zijn hoofd leeg te maken, doe maar niet. Al zijn dit natuurlijk op het Michiel-dilemma na best banale gedachten, dus die kunnen er misschien nog wel mee door.
Sorry voor het verpesten van jullie leeghoofdige loopidealen, als bonus krijgen jullie toch nog een selfie mee
L
