Een kijkje in mijn rode hoofd, part 2

Ongeveer een jaar geleden doorprikte ik hier de grote ‘ik loop om mijn hoofd leeg te maken’-mythe (graag gedaan hoor) en vatte ik voor jullie samen wat er allemaal door mijn hoofd gaat tijdens een toertje. Dat was toen ik aan het einde van Start to Run was, en bijna 5 kilometer aan een stuk liep. Heden loop ik niet verder dan 750 meter zonder met mijn tong over het asfalt te slepen, waardoor zelfs Evy haar geloof in mij volledig is verloren.

Dus dacht ik gisteren dat het toch wel eens gedaan mocht gaan zijn met mijn tamzakkerij, en trok ik vol goeie moed opnieuw mijn loopschoenen aan. Ik ging zonder Evy, aangezien ik best ook wel tegen mezelf kan roepen DAT IK GOED BEZIG BEN. En nee, nog steeds kreeg ik dat hoofd van mij niet leeg. Een bloemlezing.

  • Heel flink van je, Vercammen. Héél flink.
  • Pfoe, dit is lang geleden
  • Oh héy, terrasjesmensen. Hoe snel zou ik kunnen lopen met een gestolen glas wijn in mijn hand?
  • Sinds wanneer staat hier een levensgrote, zwarte kip? Ben ik nu al aan het flashen? Ik ben nét onderweg.
  • Jezus christus waar is mijn conditie naartoe?
  • Ok, 1 liedje lopen, 1 liedje wandelen. Dat moet lukken.
  • Thank God, dit is een kort liedje.
  • Misschien moet ik ook maar Pokémon gaan spelen, dan wordt dit ongetwijfeld boeiender.
  • Waarom heb ik altijd wind tegen? Heeft de wind iets tegen mij? Vast wel.
  • Wegenwerken, it’s a sign, ik moet omkeren.
  • Ah nee, wacht, nog maar anderhalve kilometer ver, dat zou heel mijn Nike+ statistieken verpesten.
  • Hé tegenliggers, jullie zijn met 37, ik ben alleen. Laat. Me Door. Of ik loop tegen jullie. Ja, dat durf ik. En er is geen enkele reden om mij dood te bliksemen daarvoor.
  • Oei, ik denk dat ik mijn benen ergens heb achtergelaten
  • Ah nee, ze hangen er nog aan. Een halve meter achter de rest, maar ze zijn er nog.
  • Please, laat het volgende wandellied er een van 5 minuten zijn.
  • Hoooo, stop, dat is het Schipperskwartier, daar verbranden ze vet op andere manieren. Rechtsomkeer, baby!
  • Ik kan hier maar beter heel veel calorieën mee verbruikt hebben.
  • Wait, what, is dat Kevin Janssens?
  • Ah nee, fata morgana. En daarbij, who needs Kevin als je Michiel Huisman kan hebben.
  • Misschien moet ik terug naar Nederland verhuizen.
  • Zou ik de Schelde in kunnen waaien?
  • Zou er iemand mij komen redden als dat gebeurde?
  • Het zou wel verkoelend zijn.
  • Misschien moet ik mezelf in de Schelde werpen en hopen dat een hete redder mij eruit vist.
  • Misschien ook niet.
  • Son of a bitch, 4 kilometer, ik moet écht tot 5 geraken.
  • Heb ik nog eten in huis? Ik heb eten verdiend.
  • Ik sterf hier, nu, ter plekke.
  • Mama, papa, broers, zusje, ik heb jullie altijd graag gezien maar ik vergeef jullie nooit dat ik als enige gezegend ben met de rottigste conditie ooit gemeten.
  • Is dit de hemel? Oh nee, wacht, het is gewoon de Scheldekaai.
  • Wat zeg je Nike+-app? 5 kilometer?
  • Ik ben niet gestorven. Schouderklopje.

En geloof me, dit was wederom maar een fractie. Sowieso kan je om de dertig seconden ‘fuck’, ‘shit’, ‘godverdomme’ of ‘wat een kutconditie heb je toch’ toevoegen. Met een beetje geluk (of niet) hou ik het nu weer wat vol, dan krijgen jullie nog wel wat lijstjes in je strot geduwd.

Afsluiten doen we met dezelfde selfie van vorig jaar, want magerder dan dat word ik nooit meer.

Loopselfie

Vol extreem goeie moed (en spierpijn),

L

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.