Ik zag net (oh die timehop van me) dat ik exact 5 jaar geleden naar de Sid-inbeurs ging om te ontdekken hoe mijn toekomst eruit zou zien. Toevalligerwijs sta ik vandaag, 5 jaar later aan de vooravond van iets soortgelijks. Zo breed mijn interesseveld toen was (ik dacht toen echt nog dat een van al die honderden studierichtingen mijn naam zou schreeuwen. Ik werd teleurgesteld), zo beperkt is het nu. Ik ga namelijk morgen naar de open dag van de Thomas More hogeschool om eens te peilen of hun (eenjarige, dus ideaal voor mij, oude vrouw) opleiding toegepaste audiovisuele technieken (vrij vertaald betekent dat gewoon ’tv maken’, maar dat klinkt niet zo indrukwekkend) iets voor mij is. Spannend, nietwaar? Vind ik ook. Eigenlijk nog spannender dan die grote boze beurs 5 jaar geleden, omdat ik nu mijn zinnen op iets heb gezet en alsdusdanig het deksel des te harder op de neus kan krijgen, daar waar mijn neus 5 jaar geleden in zo veel infobrochures tegelijk gestoken werd dat een dekseltje meer of minder niet aankwam.
Dus als iedereen nu morgen eens meehoopt dat die opleiding echt is waar ik zin in heb (en dat de mensen daar mij leuk genoeg vinden om me toe te laten, maar dat zijn zorgen voor nog later), en natuurlijk ook dat het iets blijkt dat ik zou kunnen, dan kom ik misschien deze zomer wel terug naar België, wat zeg je daarvan? Reden genoeg om even een klein beetje mee te duimen, me dunkt.
Ik terug op de schoolbanken. Terug naar deadlines (oh wacht, die heb ik nu ook), terug naar elke dag op tijd uit bed (oh wacht, dat doe ik nu ook), terug naar af en toe hard werken maar ook lekker veel vakantie (oh wacht…). Ho, stop, nog niet te veel hopen (en dan kijk ik vooral naar mezelf, koningin van het om ter hardst van nog onbestaande stapels lopen). Eerst de infodag overleven, dan dat motivatiegesprek ownen, en dan, dan pas mag je (ok, en ik) enthousiast worden over mijn terugkeer naar het belgenlandje. Nog even geduld en een handjevol duimen dus.
Tot in de zomer dan, misschien!
L
Mooi geschreven <3