Een zeer goede middag (of avond of nacht of ochtend, whatever) gewenst, u allen.
Goed nieuws, ik heb de feestdagen overleefd. Meer nog, ik ben helemaal back on track! Dat wil (onder andere) zeggen dat ik vanochtend voor de eerste keer weer eens 4 kilometer gewandeld heb, en dat zonder nu pompaf onder drie donsdekens te liggen. Well done, me.
En omdat (spoilerrrr) moeilijkere periodes leermomenten zijn (ik zou echt life coach moeten worden), is het tijd voor een evaluatie. Een feestelijk functioneringsgesprek met mezelf. Wat ging er goed, wat ging er fout, wat doe ik nooit meer, wat doe ik vanaf nu elk jaar, welke ovenhapjes zijn te vreten en welke kant van het buffet laten we volgend jaar links liggen, dat soort dingen.
Je moet alvast weten dat ik vroeger een mega-feestdagenfanaat was, maar dat ik de afgelopen jaren ben geëvolueerd naar “doodsbang van heel de periode tussen half december en half januari”. Dat is geen goede startpositie, en dus werkpuntje nummer een.
Komt daarbij dat die periode ook gewoon knetterdruk is, en dat ik ondanks zorgvuldige plansessies en pogingen om het allemaal wat beter te doseren, toch op een gegeven moment heb gezegd: “fuck it, ik onderga het en ik recupereer achteraf wel.” Dat is ok-ish uitgedraaid, maar wederom niet de handigste techniek. Volgend jaar mik ik op een daadwerkelijk haalbare planning, waardoor ik mogelijk ook minder paniekerig aan de start kom.
Waar ik wel heel trots op (en nogal verbaasd over) was: ik had al mijn kerstcadeaus – ingepakt en wel – voor 1 december onder de nog niet eens opgezette boom liggen. Eén stressfactor geëlimineerd, 10/10 voor mijn cadeauskills. Ik zeg: niks aan veranderen volgend jaar.
En dat is niet het enige positieve punt vandaag. Helemaal nieuw voor mij deze feestdagen was het hele “luisteren naar je lichaam”, en dat dat echt een ding is. Dat was in de eerste plaats handig omdat ik sneller doorhad wanneer ik aan de alarmbel moest trekken, een wandelingetje moest gaan maken of gewoon de boel de boel moest laten en vertrekken, en ten tweede (bonus!) omdat ik minder vaak te veel gegeten heb dan de afgelopen jaren het geval was. There there, zo’n jaartje therapie jongens, het heeft zo z’n voordelen.
Een nadeel van die nieuwe waakzaamheid is dat ik vaak een beetje vergat mee te gaan in de feestelijke gezelligheid omdat ik net te hard aan het luisteren was naar waar het allemaal misging in mijn lijf, waardoor ik bijvoorbeeld niet genoeg genoten heb van de kroketten. De basis is er dus, de balans nog niet. Ik neem het mee!
Verder ben ik zeer tevreden over de ontdekking dat pizza prima feestvoedsel is, en dat bij complete oververmoeidheid bitterballen eten in pyjama de allerbeste kerstactiviteit is.
Als ik alles op een compleet ongefundeerde, non-wiskundige manier bij elkaar tel, krijgen deze feestdagen 6/10. Het ging beter dan de afgelopen jaren (en ik ben er veel sneller weer bovenop), maar er zijn nog genoeg werkpuntjes. Gelukkig staan er ook nog genoeg decembers op planning om mijn techniek op punt te stellen.
Mijn oprechte excuses voor deze vijgen na kerst, lees anders deze post eind november gewoon nog maar eens, dan issie weer actueel.
L

Toch eventjes meegeven dat de [Nieuw bericht]-mails van Little Lotte de enige mails zijn die ik meteen open doe als ik ze krijg, dan ook effectief lees en altijd beter gezind van word. Of ik nu aan het telefoneren ben met een klant, in een meeting zit of thuis in mijn zetel. Zo ook vandaag en wederom geen spijt van. (niet aan mijn baas vertellen alsjeblief)
Ik klasseer dat onder ‘zelf-ontplooiing’ op het werk.
Ik versta dat x
Uitleg Aanvaard. ??⚖️
Hahaha….. Samenspannen x