Ondertussen sta ik al 2 weken op een streng dieet van erg veel eten, en bijzonder weinig (lees: geen) alcohol, ik hoor tot hier dat jullie allemaal ongerust zijn of ik überhaupt nog leef. Goed nieuws: dat is inderdaad het geval! Still alive, still kicking, still happy. Of het moeilijk is? Dat valt best mee, want mensen aanvaarden mijn projectjes blijkbaar nogal makkelijk, of stellen zich toch op z’n minst al niet te veel vragen meer bij wat er allemaal in mijn hoofd gebeurt. Dus word ik ook niet al te vaak in de verleiding gebracht. Mooi zo, wie weet wat voor gekke uitdagingen ga ik in de toekomst nog aan als jullie alles zo makkelijk aanvaarden van mij. Op de planning: 365 dagen zonder België (Mopje mama. Voorlopig.), 893 dagen zonder juiste sokkenparen en 903 dagen zonder drugs.
Bon, terug naar de kern van de zaak. Ik scrolde onlangs door alle foto’s op mijn telefoon en kwam tot de conclusie dat ik door mijn project een tijdelijk einde maak aan een van mijn meest onfortuinlijke, maar toch steeds terugkerende fotoconcepten: de katerselfie. Om de een of andere reden vind ik het blijkbaar nodig om mijn vrienden op de hoogte te stellen van mijn niveau van brakheid door de meest flatterende foto’s door te sturen. Katerochtenden zijn de ochtenden waarop ik mijn meest briljante ideeën heb, dat is duidelijk. Hier heb je alvast een collage, want ooit komt er toch een dag waarop die parels tegen mij gebruikt worden. Ha, ik ben jullie voor!
Het mooie aan deze hele periode is dus dat ik 40 dagen lang géén kater zal hebben. Wat een cadeau. Je moet weten dat ik normaal kanjers van katers heb. Ofwel zo misselijk dat ik niet kan eten (wat op zich al een kwelling is), waardoor ik honger krijg en dus nog misselijker word, ofwel een hoofd waar mijn brein (enfin, die hersencellen die ik de avond voordien niet kapot heb gedronken) uit lijkt te willen springen, maar meestal gewoon alletwee. Dat is dus niet eerlijk, want de meeste mensen houden het standaard op 1 type kater. Het leven is wreed. Was wreed, tot 2 weken geleden.
Bij deze verander ik dus de naam van mijn uitdaging van 40 dagen zonder alcohol naar 40 dagen zonder kater. Want daar word ik gelukkiger van. En een extra bonus is dat de enige katerselfies op mijn telefoon nu van andere mensen komen, die ik dan weer ongegeneerd kan uitlachen, want ik, ik ben he-le-maal fit! Laat maar komen, die foto’s!
Het leven zonder drank kan mooi zijn,
L