Een nieuwe maand (wel, bijna toch), een nieuwe uitdaging! Nu ik toch mezelf al een pak gezonder heb gemaakt vond ik het wel eens tijd om ook Mother Nature een handje te helpen. Dat is een mooie formulering voor “ik heb mijzelf weer eens ergens ingegooid zonder deftig na te denken, maar hé, het is voor de goede zaak”: van 18 februari tot 4 april eet ondergetekende namelijk zo min mogelijk (ik zou zeggen “geen”, maar in geval van onvoorziene omstandigheden, je weet maar nooit, soms heb ik mezelf gewoon niet in de hand) vlees of vis. Die vis is geen probleem, die eet ik van mezelf al zelden of nooit (vi(e)sneus alert!), maar hoe ik het zonder vlees ga stellen, dat is een andere zaak.
Want vlees, dat heeft de kracht om heel je dag te veranderen. Allez, de mijne toch. Een voorbeeld: een dag die echt heel slecht begon, door ik zeg maar iets, een te luide wekker, of gewoon wakker worden als je helemaal niet wakker moet worden, wordt toch echt al duizend keer beter na een paar lappen spek bij het ontbijt? Of wanneer je een hele markt hebt afgewandeld, dan komt dat ene hamburgerkraam toch echt net op tijd? Zeg nu zelf, een broodje met alleen ketchup en ajuin, dat is het niet. En dat zie ik binnenkort dus 40 dagen lang aan mijn neus voorbijgaan. Ik word al verdrietig als ik er aan denk.
Het beste aan dit verhaal? Ik heb mezelf er ingeluisd door het onderwerp zelf aan te snijden. Het moet iets geweest zijn als “hé, start binnenkort niet terug dat een ding, allez, dinges, dagen zonder dinges?! Ik heb wel eens overwogen of ik dat zou kunnen”, waarop in no-time alle mensen rond mij zeiden dat dat een goed idee was en dat ze ook meededen. Ook. Het deel waarin ik vastbesloten verkondig dat ik echt helemaal zeker meedoe, dat is mij zelf precies even ontgaan.
Soms gaan dingen dus zelfs voor mij te snel, want opeens was dit een concreet plan, dat ik blijkbaar ook zelf had voorgesteld. Dubbel pijnlijk. Gelukkig vond ik dit oude filmpje, waarmee ik genant hard moet lachen voor wat het is en dat dus de pijn verzacht. Ik hou het vast bij de hand voor zondagochtenden zonder spek en marktbezoekjes zonder hamburgers.
Ik moet dit kunnen (zeker nu ik het hier in the open verkondigd heb). Niet alleen voor moedertje natuur, maar even goed voor mezelf en mijn reputatie. En voor Philippe Geubels en Wim Helsen. Het worden 40 dagen vol pure wilskracht (en dat ook op mijn verjaardag), vermoedelijk gevolgd door een week van overmatige vleesconsumptie ter compensatie (sorry mama natuur).
Het enige dat ik jullie nog zou willen vragen -behalve dan om mij gewoon ook niet te hard uit te lachen- is om het vlees van mij weg te houden. Kom niet af met “he kijk, ik heb bitterballen, zullen we delen?”, “ik ga vol-au-vent eten, eet ge mee?” of “hier, een worst”, want de kans bestaat dat ik agressief word en dat vlees ergens steek waar je het niet eens proeft. En dat is zonde. Kom niet zeggen dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.
Oh zeg, wie zich geroepen voelt om niet alleen mentaal te steunen maar ook gewoon mee te doen, dat mag hé! Hoe meer zielen, hoe minder vlees! Inschrijven kan op dagenzondervlees.be
Ik panikeer nu al,
L
Noot: ja, ik ga in elke komende blogpost tussen nu en 27 februari mijn verjaardag vermelden. En waarschijnlijk daarna ook nog. Leer er mee leven en koop mij al maar veel cadeaus.