Dag Belgische arbeidsmarkt,
Hou je klaar, want ik begeef me weer op jou. Na anderhalf jaar buitenlandse werkpret, een week moederen op een theaterstage om U tegen te zeggen en 3 dagen bijslapen ben ik weer helemaal klaar om duizend keer afgewezen te worden tot ik 1 keer wel in de roos schiet en mensen voor de verandering eens niet afschrik met een iets te enthousiaste mail. Ik kijk er al naar uit hoor, liefste Arbeidsmarkt, naar al die confrontaties met een lege mailbox, eindeloos naar mijn telefoon staren en te proberen niet al te stuntelig over te komen tijdens een awkward ondervraging over waar ik mezelf zie over 10 jaar (blijkbaar is “het liefst ergens in een hangmat tussen 2 palmbomen met in de rechterhand een cocktail en in de linker een superhete beachboy” niet het antwoord waarmee je een standaardjob versiert). Nee eerlijk, vorige keer was het al na mijn eerste echte gesprek raak, dus Arbeidsmarktje, als je deze keer ook zo lief zou willen zijn, dat zou ik appreciëren. Ook vorige keer al, toen ik met volle kracht aan het verdwalen was tussen je oh zo uitgebreide aanbod schreef ik trouwens een smeekbede, die je hier terugvindt. Toen heeft het me geholpen, dus laat dat alsjeblieft nu ook het geval zijn.
Arbeidsmarkt, ik heb nu wel ervaring, en mijn miniscule rugzakje van het leven is ondertussen uitgegroeid tot een kleine backpack vol wijsheid (en stommiteiten en onzin, maar die kan je negeren). Ik heb gewerkt, ik heb verzekeringen afgesloten, ik heb volwassen telefoongesprekken gevoerd, kortom, ik heb kilo’s eigen lekkere boontjes gedopt, die boontjes ingeblikt en een plek gegeven in mijn backpack. Ik heb gewerkt als een echte kantoorheld, en heb die kantooruren omgezet in een mix van waardevolle ervaring en werkvloerpret. En het klinkt misschien abstract, maar ook dat heb ik in een zijzakje van de backpack zitten. Echt waar. Ik heb mij geïntegreerd in de Hollandse cultuur en bestel sindsdien met uitgestreken gezicht de ene dag biertjes en bittergarnituur om daarna weer over te schakelen op pintjes en een portie warm gemengd, en ook dat talent zit in mijn bagage (het lijken misschien onnodige skills, maar je weet nooit wanneer het van pas komt). En tot slot: ik kan fietsen als een Hollander, en zo’n Belgen vind je niet veel.
Arbeidsmarkt, ik wil gerust nog even over je struinen, maar laat het alsjeblieft niet te lang duren, want dan gaan mijn voeten pijn doen en dan word ik slecht gezind. Laat ons gewoon vrienden blijven, ok? Ik heb zin om te werken, ik ben niet heel kieskeurig (maar wel een beetje), en bovenal: ik ben nog altijd tof. Beloofd.
Groetjes en tot op het gesprek dat zal leiden tot mijn droomjob,
L
Noot: succesvolle gidsen op de doolhof die de Arbeidsmarkt is worden beloond met een pintje voor in hun eigen levensbackpack. Kan van pas komen!
