Ch-ch-changes

Goedemorgen/-middag/-avond/-nacht, peoples van het internet,

Mijlpalen zijn er om te vieren, en hoe beter vieren in deze tijden van social distancing dan door het grote nieuws regelrecht het wereldwijde web op te vlammen.

Sinds deze week is het namelijk eindelijk zover. Een jaar lang was ik er ongeveer elke twee maanden (want zover reikten mijn ziektebriefjes telkens) van overtuigd dat ik terug aan de slag zou gaan, en ongeveer elke twee maanden kreeg ik het deksel opnieuw op de neus. Maar nu is het toch écht van dat.

Op 1 juni heb ik het werk gedeeltelijk hervat. Eindelijk.

In de praktijk ben ik al enkele weken aan het proefdraaien met wat administratieve miniklusjes en wat geschrijf, en nu ik gemerkt heb dat dat ritme leefbaar is, werd het tijd om het officieel te maken. Dus heb ik toestemming gevraagd én gekregen (want zo werkt dat) om terug te beginnen werken, en dat voor tien uur per week. Yes!

En alsof dat nog niet spannend genoeg is, doe ik dat vanaf nu niet meer als werknemer. Want na heel lang (maar echt heel lang) twijfelen en zwaar (maar echt superzwaar) nadenken, heb ik beslist om het gewoon zelf te gaan doen, als freelancer. In het begin in bijberoep, naast mijn voltijds ziek zijn revalideren, maar op termijn hoop ik genoeg te kunnen werken om er mijn hoofdberoep van te maken. Fulltime freelance tekstschrijver (of copywriter, ik ben flexibel). Klinkt goed, right?

Kijk, in het diepe springen moest ik sowieso, dus of het dan meteen heel diep of net wat minder diep is, dat gaat het verschil niet meer maken, toch? Hoe dieper het water, hoe minder kans dat je je tenen breekt door tegen de bodem te knallen (bel me, Bond Zonder Naam).

Als alles goed gaat, begin ik op 1 juli met mijn eigen bedrijf. Zo heb ik nog een maand de tijd om mij voor te bereiden op de lawine van nieuwe dingen die op mij afkomt. Dat is knetterspannend, maar ik merk nu al dat deze stap ergens een nieuw vlammetje heeft aangestoken dat mij vooruit brandt.

Ik denk dat het de juiste beslissing is geweest, maar dat is nergens op gebaseerd behalve op mijn eigen enthousiasme, dus met zekerheid kan ik het nog niet zeggen. Misschien loop ik wel keihard met m’n kop tegen de muur, maar daar heb ik ondertussen ervaring mee, dus dat zal ik dan ook wel weer overleven. En misschien loopt het ook wel gewoon goed en blijkt het de ideale manier te zijn om op mijn eigen tempo mijn werkuren weer op te krikken. Niemand die het weet, dus ik ga het gewoon uitzoeken.

To be continued,

L