Aloha mensenlief,
Ik heb hier wel eens een basisdag in m’n leven gedeeld (die vind je hier), maar zoals dat gaat in het leven zijn die dingen veranderlijk. Een basisdag in oktober is niet hetzelfde als een basisdag in mei, zo blijkt, en dat is maar goed ook. Ze hebben op zich laten wachten, de stappen vooruit, maar ze zijn er nu en ze zijn echt heel duidelijk. Dus vooral voor mezelf, maar misschien ook wel voor wie nu staat waar ik een halfjaar geleden stond en nood heeft aan perspectief, heb ik even de vergelijking gemaakt.
Ik vul nog steeds m’n schema in en tel nog steeds mijn uurtjes. Dat geeft mij een houvast en daarmee ook heel veel rust. En als bonus is het zo wel erg makkelijk te zien dat er echt vooruitgang is. Bovendien heb ik door het verplicht bij te houden ook geen kans om slechte dagen meteen naar mijn mentale prullenbak te verbannen. Een enkele slechte dag is natuurlijk geen probleem, maar als het er vier achter elkaar zijn, moet ik mij vragen gaan stellen. En dat zou niet gebeuren als ik die dagen binnen de 24 uur gewoon vergeet, hoe verleidelijk dat ook is.
Opstaan gaat elke dag (nee, niet letterlijk, er zijn nog genoeg dagen waarop de zwaartekracht ’s ochtends echt nog te sterk is) een beetje vlotter. Tegenwoordig sta ik tussen half 8 en 8 naast mijn bed en heb ik zeeën van tijd om op mijn gemak te ontbijten en naar buiten te staren om mij te verwonderen over de twijfelachtige keuzes van ochtendlijke joggers (why?). Gaan slapen gebeurt nog altijd tussen 22 en 23 uur, echt in slaap vallen, goh, ongeveer twee minuten daarna. Vooral met dat laatste ben ik bijzonder blij.
Ook de categorieën zijn hetzelfde, alleen de indeling en de verhouding is een tikkeltje anders dan de vorige editie. Ik zit namelijk ondertussen op een gemiddelde van 6,5 actieve uren per dag, dus ik moet iets creatiever zijn in het vinden van de nodige activiteiten. Mij hoor je niet klagen, integendeel, ik vind dit een veel aangenamer niveau dan dat van oktober.
Selfcare
Ah, de moeder van de revalidatie, de fundamenten van eenieders leven: de zelfzorg. Ik eet nog steeds drie keer per dag, en wonder boven wonder, ik neem ook nog steeds af en toe een douche. Minder dan voor die hele lockdown, dat geef ik toe, maar ik stink nog steeds niet (vaak). Qua selfcare is er niet zoveel veranderd sinds oktober, maar dat hoefde ook niet. Of toch, ik ben van shampoo gewisseld. Details, details.
Kine
Dit is de categorie waar ik het meest trots op ben, want waar het in oktober nog vooral wandelen en stretchen was, is mijn gamma aan sportieve activiteiten nu behoorlijk uitgebreid. Ik wandel nog steeds, maar ik probeer ook drie keer per week te lopen met een beginnersschema (maar dan op mijn eigen tempo) en ik heb de fiets herontdekt dus ik sjees nu ook geregeld door de omliggende dorpen. Rekening houdend met het feit dat ik een intense fietshater was vroeger (naast wandelen in Oostenrijk was het volgen van fietszoektochten een van mijn minst favoriete bezigheden en helaas voor mij ben ik op dat vlak in de verkeerde familie geboren waardoor beide activiteiten heel lang verplichte kost waren, arme ik), is dat een hele ontdekking.
Daarnaast heb ik oefeningen gekregen van de kinesiste om mijn (zo goed als onbestaande) spieren te versterken, en zo geraken de oranje vakjes in mijn week vlot gevuld. Ik schat dat ik gemiddeld drie kwartier per dag beweeg, en dat beschouw ik als mijn persoonlijke equivalent van topsport. Waar blijven die sponsors?
Ontspanning
Ontspanning is een non-actieve categorie en is dus niet zo geëvolueerd als de anderen. Ik lees boeken, ik luister podcasts, ik kijk af en toe wat tv, en dat zal het zowat zijn. Erg belangrijke categorie, maar weinig veranderlijk (tenzij ik invested geraak in een of andere reality soap, dan kan het evenwicht wel eens verstoord worden, oeps).
Actieve ontspanning
Deze is sinds oktober een beetje naar de achtergrond verschoven, omdat ik mij stilaan aan het voorbereiden ben op een leven met meer taken (zoals het een echte volwassene betaamt). Dus blijft er iets minder tijd over voor mijn schilderprojectjes, of voor mijn pogingen de absolute Mario Kart-heerser van dit huis te worden, of voor het maken van koekjes (ik maak er nu gewoon meer per sessie, zodat ik alsnog nooit zonder zit #lifehack).
Taken
De grootste verandering in mijn dagen zit in deze categorie denk ik. Ik ben namelijk voorzichtig aan het testen hoe ik werk weer kan integreren in mijn leven. Een soort persoonlijk pilootproject. Ik heb al een paar testweken gedraaid, waarbij ik telkens uitging van 10 uur werk per week. Dat is niet veel, maar wel genoeg als ik mijn niveau van zesenhalf uur wil behouden, en ondertussen ook het huishouden of mijn fysieke wederopstanding niet wil verwaarlozen.
Tijdens die uren zet ik mij achter mijn computer om nuttige dingen te doen (deze post schrijven, mijn mailbox uitkuisen, hondenfoto’s zoeken voor mijn database, zo’n dingen). Ik heb een week lang geprobeerd 5 dagen lang 2 uur te werken en ik heb het daarna een week gespreid over 3 dagen van telkens 3,5 uur (en op vrijdag een halfuurtje minder, want ja, vrijdag). Het laatste scenario is mij het meest bevallen dus dat is nu mijn nieuwe standaard.
Zo hou ik op de twee overige dagen tijd genoeg over om het kot hier een beetje op orde te houden en de niet-dagelijkse dingen als wasjes draaien en boodschappen halen in te plannen. En voor leuke dingen als sociale contacten (maar dan via videochat want ja, pandemietje) en koekjes bakken. Voorlopig gaat deze nieuwe weekindeling – hout vasthouden – best fantastisch. Meer nog, ik heb in al mijn enthousiasme zelfs superconcrete werkplannen gemaat, maar daar kom ik later nog op terug (oeeeh, cliffhanger).
Rust
Als ik het vergelijk met een half jaar geleden, is deze categorie mijn nieuwe werkpuntje geworden. Ik heb namelijk de neiging een tikje overmoedig te worden en mijn rusthalfuurtjes in te ruilen voor meer ontspanning, waardoor ik niet echt uitrust. Dat gaat soms gewoon prima, maar het durft mij tegen de late namiddag ook wel eens zuur op te breken. In een ideale wereld blijft deze categorie (die tot een jaar geleden in m’n leven zwaar verwaarloosd is geweest) natuurlijk voor altijd en altijd aanwezig in mijn leven, want dutjes zijn fantastisch en gewoon rusten eigenlijk ook, dus daar mag ik wel wat meer aandacht aan besteden. Is genoteerd.
Evolutie!
Het is een behoorlijke boterham, mijn planning tegenwoordig, zeker vergeleken met zes maanden geleden. Mijn dagen zijn goedgevuld en (woop woop) ik heb veel minder energiedipjes en slechte dagen dan in oktober. Er zijn nog heel veel stappen te zetten voor ik terug een echt werkmens ben, maar ik heb niet echt haast eigenlijk. Het bevalt me wel, zo op mijn eigen tempo.
L