Howdy!
Live vanuit Auckland (ja, dat is de andere kant van de wereld, en ja, ik loop achter) en klaar voor de grootste uitdaging van het jaar: neerpennen (neertoetsenborden?) hoe fantastisch mijn 2 weken durende rondreis door Western USA was. Kleine tip van de sluier: heel fantastisch.
Een situatieschets. Als relatief jonge, en bovendien alleenreizende wereldburger is het onmogelijk om een auto te huren in de VS zonder daarvoor een van je organen af te staan. En omdat mijn nieren mij nog steeds te dierbaar zijn en ik ook mijn lever graag te vriend hou was dat dus voor mij geen optie. En openbaar vervoer is geen ding, daar in Amerika. Dus ben ik voor een groepsreis gegaan. 13, meestal jonge, altijd onbezonnen reizigers, 1 enthousiaste reisleider die zijn gebrek aan zangkwaliteiten (in geval van Google translate: sorry Ryan, love you anyway) compenseert met duizend zinloze en minder zinloze weetjes (, 1 wit busje.
Hoe het lot/het toeval/Onze Vader Die Blijkbaar Nog Altijd In De Hemele Zijt En Dringend Die Regen Mag Laten Ophouden erin geslaagd is om 14 absurd verschillende karakters toch zonder ruzie door 14 absurd verschillende dagen te loodsen, het is mij een raadsel. Stel je voor, met allemaal niet-zelfgekozen medereizigers op een camping, in een busje, in occasionele hotels en -top of the bill- een hele nacht in een massaal lepelfest in een hutje in Monument Valley, maar nooit, of toch bijna nooit, verder dan een paar meters van elkaar verwijderd. Had ik er op voorhand over nagedacht, ik was heel hard weggelopen om toch maar al rennend de VS rond te trekken. Maar ik denk niet na, dus voor ik het wist stond ik daar, met klamme handjes en een eerste-schooldag-bibber mezelf voor te stellen aan een bende vreemden.
Maar nu, meer dan 3000 kilometer en 13 nieuwe vrienden (kan niet anders, na die lepelnacht) later kan ik Hollywood, San Diego, Salvation Mountain, Monument Valley, Grand Canyon, Las Vegas, Death Valley, Yosemite, en last but not least, Betty & Rusty’s Cowboy Camp, thuisbasis van Misty (MOTHERFUCKING MISTY voor de vrienden, veroorzaker van ontelbaar veel frustraties, tranen en dokterskosten) allemaal van mijn lijstje afstrepen.
Voor praktische toeristische tips moet je maar eens komen aankloppen (bij mij of bij een reisbureau, naargelang de graad van objectiviteit en seriositeit) die je zoekt), maar ik lijst alvast op wat ik hieruit heb geleerd. Naast het feit dat met vreemde mannen in een wit busje meegaan niet altijd een slecht idee is.
- 1 dronken persoon op avond 1 levert genoeg gespreksstof op voor 2 weken.
- Kamperen is niet zo erg als het lijkt.
- Ik kan een tent opzetten.
- Ik kan nog beter toekijken terwijl anderen mijn tent opzetten.
- Hollywood is een grote klucht en de Walk of Fame is een grotere teleurstelling dan de Sinterklaas-deceptie.
- Het is nooit te vroeg voor een bokaal margarita.
- Er bestaat een man wiens levenswerk een gekleurde berg gemaakt uit gekregen materiaal is en ik zie nieuwe carrière-opties voor mezelf.
- Slapen onder de sterren is het mooiste dat ik ooit gedaan heb en waarschijnlijk zal doen.
- Ik ben niet gemaakt voor het cowboy-leven en ik heb tijd nodig om dat te verwerken.
- Ik lust wel steak.
- De Grand Canyon is groot.
- Bijna alle viewing points zien er hetzelfde uit.
- Mensen op krukken worden er nagestaard.
- Buffetrestaurants in Vegas zijn onovertroffen.
- Er bestaan partybussen met een strippaal in en de prijs ervan valt mee.
- What happens in Vegas achtervolgt je voor de rest van de trip.
- De watershow van de Efteling is beter dan die van Las Vegas (maar shhht, dat heb ik nooit gezegd).
- Nuchter zijn in Vegas heeft hetzelfde effect als ladderzat zijn elders (lees: ik had een giga-breakdown. In de partybus.).
- Er is geen enkele manier om nog in te slapen als je eenmaal vermoedt dat je een coyote langs je tent hoort lopen.
- Soms sneeuwt het in Californië en dan heb je beter iets anders bij dan sneakers.
- Ik rijd liever 1000 kilometer door de VS dan 100 door België.
Ik zou nog uren kunnen doorgaan, maar dat lijden bespaar ik jullie tot ik effectief terug ben. Be prepared! Na deze toptrip ben ik met een knoop in mijn maag, pijn in mijn hart en een ontstoken scheen naar Fiji vertrokken. Gelukkig is dat daar allemaal wel min of meer weer genezen. Zonnetherapie!
Tot de volgende!
L
Zie mij springen.